بهره برداری بهینه از ریزشبکه ها در حضور تولیدات پراکنده تجدیدپذیر و تولید همزمان برق و حرارت

مفهوم ریزشبکه به مجموعه ای از بارها،منابع تولید مقیاس کوچک و واحدهای ذخیره ساز اطلاق می شود که به صورت یک بار قابل کنترل یا ژنراتور عمل می کنند و می توانند توان و گرما را برای ناحیه محلی فراهم کنند. ریز شبکه می تواند جهت دستیابی به توان پایه، توان اوج، توان پشتیبان، توان نواحی دوردست، کیفیت توان و نیاز های سرمایی و گرمایی به کار رود. کاهش آلودگی گازها، بازده انرژی، تنوع منابع انرژی و نیازهای توان ملی و جهانی از سیاست های مشوق گسترش ریزشبکه ها می باشند. افزایش بهره وری انرژی و بهبود قابلیت اطمینان سیستم از طریق بکارگیری منابع تولید پراکنده امکان پذیر می-باشد. ریزشبکه ها توانایی تامین بار محلی با کیفیت قابل قبول و مشارکت در بازارهای انرژی و خدمات جانبی را دارا می-باشند.در این پروژه به بررسی نحوه بهره برداری از ریزشبکه ها می پردازد. مهترین عناصر یک ریزشبکه منابع آن می باشند که با عنوان تولید پراکنده شناخته می شوند. لذا ابتدا مفاهیم منابع تولید پراکنده بطور کامل مورد بررسی قرار گرفته و بر روی سیستم های همزمان تولید برق و حرارت تمرکز بیشتری شده است. معمولاً ریزشبکه ها با شبکه توزیع بالادست خود تبادل انرژی دارند و می بایست به شبکه بالادست خود متصل گردند. در این پروژه مدل سازی برنامه ریزی تولید و توزیع اقتصادی بار در یک ریزشبکه با قابلیت اتصال به شبکه اصلی و تبادل توان با آن مورد بررسی قرار می گیرد. اثر مشارکت ریزشبکه در بازار برق و فروش انرژی به شبکه اصلی در مدل پیشنهادی درنظر گرفته می شود. یکی از بارزترین ویژگی های ریزشبکه ها امکان تامین بارگرمایی توسط سیستم های تولید همزمان برق و حرارت (chp) می باشد که موجب افزایش بازده کل سیستم خواهد شد. در این پروژه به بررسی تاثیر حضور سیستم های chp در یک ریزشبکه و امکان مشارکت ریزشبکه در بازار برق می پردازد. نتایج نشان می دهد که حضور سیستم های chp باعث کاهش هزینه های بهره برداری شده و به تبع آن کاهش قیمت انرژی برای مشتریان را درپی خواهد داشت.